ഒരുപാട് മഴക്കാലത്ത്‌ വേണ്ടെന്നു വച്ച കവിത അറിയാതെ ഞാനെഴുതിപ്പോയത്‌ ഈ തുലാമാസത്തിലാണ്.
അതും കഴിഞ്ഞാണ് ഭൂമി ആളെ കുലുക്കി ഉണര്‍ത്തിയത്.
ചെറിയ ഡാമുകള്‍ പൊട്ടിച്ചു മുഖം കഴുകിച്ചത്.
എന്നിട്ടും നിങ്ങള്‍ ഏതു അന്സ്തെഷ്യയുടെ മയക്കത്തിലാണ്?
എനിക്ക് കൂടി തരുമോ ആ മയക്കു മരുന്ന്?
മരിച്ചാലും മരിക്കാത്ത മയക്കത്തിനെ കുറിച്ച് ഒരു കവിത കൂടി എഴുതിയിട്ട് വേണം വേദനിക്കാതെ മരിക്കാന്‍....................
--------------------------------------------------------------
മാനമാകെയിരുണ്ടു തുടങ്ങീ
കോളുകാണ്കെ കടല് നടുങ്ങീ
തടകവിഞ്ഞൊരു നീരിതുകൂടി
മടിയെഴാതെ മുകര്‍ന്നു മയങ്ങൂ
കഥകളാടിയരങ്ങു തകര്‍ത്തോര്‍
പഥികരെന്‍ മിഴി പാതിയടയ്ക്കെ,
അകമലിഞ്ഞുറവാര്‍ന്നൊരു ചുടുനീര്‍
പലവഴിക്ക് പകുത്തു മടങ്ങീ
മഴ കുഴഞ്ഞു പൊഴിഞ്ഞൊഴിയുമ്പോള്‍
പുഴ കരഞ്ഞു തളര്ന്നുയരുമ്പോള്‍
കനലടിഞ്ഞു കറുത്ത മനസ്സിന്‍
കഠിന ദുഃഖമറിഞ്ഞവരുണ്ടോ?
പതറുവാനരുതാതെ സഹിച്ചും
പരിഭവം പറയാതെ മറച്ചും
പടുദിനങ്ങള്‍ യുഗങ്ങളനേകം!
ചൊടിയൊടുങ്ങിയുടഞ്ഞുയിരാകെ.
ഇനി നിലാവിന്‍ കുഞ്ഞല നെയ്തും
ഇമ തലോടും മഞ്ഞിലലിഞ്ഞും
തനിയെ പാടും പാലരുവികളില്‍
മനമുലാവും മാധവമെത്തും
ദിനമുദിച്ചു വരും വരെ, നീയെന്‍
മരണമേ വഴി മാറി നടക്കൂ .
മലകളേ തടയായ്കിനി മഴതന്‍
മധുര നീര് മറക്കുക നിങ്ങള്‍
കരപുടങ്ങള്‍ വിതൃക്കുക മുകിലിനെ
വരവിലേ വഴിമാറ്റുക കാറ്റേ
ഭയമുറങ്ങും താഴ്വര തോറും
തരള ബാല്യസുമങ്ങള്‍ ചിരിയ്ക്കെ
മമ ചിലങ്കകിലുങ്ങിയുതിര്‍ന്നോ?
മണി മുഴക്കമിതാരു തടുക്കും ?
മല നിറഞ്ഞു വസിക്കണതാരോ
മനമറിഞ്ഞു വരം തരുവായോ
പ്രളയമാവുക വയ്യടിവേരുകള്‍
കടപുഴക്കിയൊടുക്കുക വയ്യേ
ചുവടടര്ന്നു പതിക്കരുതനിശം
കഴലു വേദന തിന്നമരട്ടേ.
കവിതയൂറി മുനിഞ്ഞു വിളങ്ങും
തിരി തുലാമഴയില്‍ കുതിരരുതേ.
